Tijdens het lezen van de krant, bekroop me het besef dat ik toch wel erg naïef in het leven sta. Aanleiding was een serie berichten over uiteenlopende zaken waarbij ik een misselijkmakend gevoel kreeg. Ik vroeg me af of dit soort zaken altijd al speelde in de wereld maar dat ik het gewoon niet zag of wilde zien.
Natuurlijk weet ik dat je geen politiek kunt bedrijven zonder vuile handen te maken. Altijd zul je compromissen moeten sluiten met mensen die anders in het leven staan en andere doelstellingen nastreven. Je hoeft maar de geschiedenisboeken erop na te lezen om te begrijpen dat omwentelingen ten goede van de onderdrukten altijd gepaard gaan met oorlogen. We boffen maar als we met gepolder de lieve vrede kunnen bewaren. Helaas hebben we het niet in eigen hand en draait de wereld met duizelingwekkende snelheid voort in een oneindig groot heelal.
Zelfverrijking, nepotisme, schaamteloos nastreven van zelfbelang en (seksuele) uitbuiting van anderen zit bij een deel van de mensen in de genen. Voeg daarbij de gemakkelijke beïnvloeding van het minder gefortuneerde deel van de wereldbevolking en zie daar de situatie die we nu dagelijks kunnen lezen, zien en horen in de media. Wij zijn in ons kikkerlandje in de positie om weg te kijken en te doen alsof het ons niet aangaat. Het is ook haast onbegonnen werk om je druk te maken over de mensen die het beduidend slechter hebben op deze aardbol. Youp van 't Hek slaat soms met zijn cynisme de spijker op zijn kop en bij het lezen van zijn column weet ik niet of ik nu moet lachen of huilen. Cynisme als ventilatieklep voor een overkill aan mediageweld over onrecht en onmacht lijkt de enige uitweg. Je kunt er maar beter om lachen dan huilen.
Ik vroeg me af hoe het moet zijn als je zo rijk bent dat alles maakbaar lijkt. Hoe werkt het bij die mensen dat zij in plaats van hun macht en middelen in te zetten voor het belang van iedereen, nóg meer wensen en nóg onbeschaamder worden. Waarschijnlijk kun je alleen maar rijk worden als je zo'n altruïstische eigenschap mist; een paar gunstige uitzonderingen daar gelaten. Wat zou je toch veel goeds kunnen bedenken met een jaarsalaris van pakweg 20 miljoen, het jaarinkomen van de Shell voorman. En hij hoort niet eens bij de allerrijksten der aarde. Hij zal zich waarschijnlijk spiegelen aan de anderen, die meer dan hij bijeen weten te scharen aan bonussen, aandelen en inkomen. Toch kun je maar op één toilet tegelijk zitten. Was het niet Epicurus die al constateerde: "Wanneer genoeg te weinig is, is niets genoeg". Het zal mogelijk nooit anders worden.
Hozzászólások