Het is maar de vraag of je als beroepsmusicus blij moet zijn met de recensies die in kranten verschijnen. Het publiek dat aanwezig is geweest bij de uitvoering heeft zelf kunnen horen hoe het concert is verlopen. Hun mening doet er toe. De mensen die thuis zijn gebleven en van muziek houden, zullen via hun netwerken toch wel horen hoe het concert was. Daar is de recensent niet voor nodig. Alleen voor promotiedoeleinden van langlopende producties zijn recensies soms handig. Maar dan vooral als de recensent een publiek aan zich heeft weten te binden. Helaas is dat steeds minder het geval. Door willekeur en wanbeleid hebben kunstredacties zich geen betrouwbare partners getoond voor uitvoerende musici. Musici zullen wel andere middelen moeten vinden om hun activiteiten onder de aandacht te brengen. Persberichten worden niet of zwaar verminkt gepubliceerd, aankondigingen zijn soms niet langer dan vier regels en de recensent komt vaker niet dan wel naar een concert. Het verbaast me niet dat kranten het moeilijk hebben. Gelukkig zijn er alternatieven voorhanden om concerten onder de aandacht van het publiek te brengen. We leven in een tijd waar het World Wide Web ons van dienst kan zijn bij het organiseren van concerten en bij het op de been krijgen van de publiek. Sociale netwerken als facebook, linkedin en twitter kunnen meer voor musici betekenen dan de paar regels die mogelijk in een krant verschijnen. Je kunt beter zelf het heft in eigen hand nemen dan afhankelijk te zijn van redacties bij de krant. Je schakelt sociale netwerken van vrienden en bekenden in en de aankondiging vindt zijn weg wel. Het is een andere werkwijze en het vergt andere vaardigheden, maar het werkt en je bereikt er de juiste mensen mee.
Comments